De traagheid van het gevoel, de angst van weten.

De waarheid als haar doel, ontkennen, heel verbeten.

De weidsheid van de tijd met haar eigen macht.

Te denken dat, na alles, jij als laatste lacht.

Dat is het wrange gegeven van leven zoals jij dat doet.

Steeds harder hollend verder, steeds groter wordt jouw spoed.

Om eindelijk te rusten in stille overdaad.

Om dan weer te ervaren, je bent een stap te laat.