Kon ik mijn denken nu maar richten

op hetgeen wat komen zal.

Dat zou mijn geest heel wat verlichten

en bracht mij langzaam uit het dal.

Dat ik kon klimmen tegen bergen

fris, en vol met goede moed.

Verstarend, plots beseffend

dat mijn hart nog bloedt.

Omdat die gedachten aan die daad voor

mij betekent dat ik jou achterlaat.